Carpe Diem Orazio

____________________________________________________________________________________

 

Tu non chiedere (è inutile saperlo) quale fine gli dei abbiano assegnato a me, quale a te, oh Leuconoe, e non tentare i calcoli dei babilonesi.

Quanto meglio sarà sopportare qualsiasi cosa, sia che Giove ci abbia assegnato molti inverni, sia che che ci abbia assegnato l’ultimo, che ora squassa il mar Tirreno sugli opposti scogli: sii saggia, mesci il vino e recidi la lunga speranza poiché lo spazio è breve.

Mentre parliamo il tempo invidioso sarà già passato: cogli l’attimo, fidandoti del futuro il meno possibile.

Orazio

* * *

Tu ne quaesieris – scire nefas – quem mihi, quem tibi

finem di dederint, Leuconoë, nec Babylonios

temptaris numeros. ut melius, quicquid erit, pati!

seu plures hiemes, seu tribuit Iuppiter ultimam,

quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare

Tyrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi

spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida

aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

 

Horatius

* * *

Do not ask – we may not know – what end you or I 

have been granted by the gods, Leuconoe, and do not try 

Babylonian astrology. Better accept whatever will be! 

Be it many winters Jupiter has granted, or one last winter 

now making the Tyrrhenian sea spend its strength on pitted rocks, 

be wise, strain your wine, and life being short, 

prune back your hopes for the long term. While we speak, envious time 

has flown: harvest the day, distrust the morrow!

Horace

Ti è piaciuto questo articolo? Condividilo!

Facebook
Pinterest
Twitter
Email
Telegram
WhatsApp

Ti potrebbero interessare:

it_IT

Accedi al sito

accesso già effettuato